پاروویروس سگ بیماری است که معمولاً در بین سگهای جوان شش هفته تا شش‌ماهه نژادهای جرمن شفرد، دوبرمن پینچر، روتوایلر، پیت بول و لابرادور رتریور بیشتر دیده میشود. علائم بیماری شاید به شکل حاد و ناگهانی به صورت بی اشتهایی، استفراغ و اسهال خونی شدید با تلفات زیاد بروز کند. یا اینکه گاهی به شکل خفیف تر با علائم خواب آلودگی، بی اشتهایی و بدون اسهال باشد.
فهرست مطالب
مهم‌ترین علائم بیماری پاروویروس
خواب آلودگی و دپرسیون شدید، بی اشتهایی، استفراغ، دهیدراتاسیون (از دست رفتن آب بدن)، اسهال پیش رونده به سمت هماتوچزی شدید (اسهال خون آلود پرتابی)، به دلیل از دست رفتن آب بدن کاهش فشار خون و کاهش خون رسانی به اندام‌ها، تاکیکاردی (افزایش ضربان قلب)، نبض ضعیف، سرد شدن اندام‌های انتهایی و کاهش کلی دمای بدن بروز می‌کند.
تشخیص بیماری پاروویروس یا CPV
بر پایه تست الایزای مدفوع برای یافتن آنتی‌ژن پاروویروس (CPV) است و دیدن علائم بالینی بالا بیماری را تأیید می‌کند.
امروزه کیت‌های تشخیصی برای شناسایی ویروس که کار را راحت تر کرده‌اند در بازار وجود دارند.
درمان پاروویروس
در صورت امکان به دلیل پیشرفت سریع علائم و امکان تلفات بالا، سعی کنید سریعاً سگ یا توله را به بیمارستان یا کلینیک دامپزشکی برسانید و روند درمان در همان‌جا ادامه یابد.
پروتکل درمانی بیماری پاروویروس
- حیوان را سریعاً off feed کنید (غذا ندهید) ولی آب در اختیارش باشد.
- برای جبران دهیدراتاسیون، مایع درمانی با استفاده از سرم‌های قندی – نمکی حتماً باید انجام شود.
- داروی ضد استفراغ مانند متوکلوپرامید یا اندانسترون به کار ببرید.
- باید از ویتامین‌های گروه ب کمپلکس و نیز سرم حاوی کلرید پتاسیم و دکستروز برای تقویت بدنی و یونی استفاده شود.
- بهترین آنتی‌بیوتیک برای درمان بیماری پاروویروس استفاده همزمان از آمپی سیلین و جنتامایسین است. همچنین سفتریاکسون به شکل وریدی خوب جواب می‌دهد. توجه داشته باشید سفتریاکسون در داخل سرم رینگرلاکتات کریستاله شده و رگ را مسدود می‌کند، لذا سفتریاکسون را هیچگاه با سرم رینگر مخلوط نکینید یا داخل ورید نزنید.
- آتروپین در تخفیف حرکات روده ای و کاهش اسهال که منجر به دفع بیشتر مایعات و الکترولیت‌ها میشود.
- پروبیوتیک‌ها در این بیماری تأثیر مثبت دارند، خصوصاً لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس و بیفیدو باکتریوم.
- در نهایت پرستاری خوب و گرم نگه داشتن توله و معاینه و سرکشی‌های مرتب در فواصل زمانی کوتاه در مراقبت و بهبودی توله مریض بسیار مؤثرند.
بیشتر بخوانید:
